Chat GPT jakiego nie znacie – poznajcie go z jego własnej perspektywy

Ornsson Solutions: Porozmawiajmy o Twoich praktycznych zastosowaniach. Czy są jakiekolwiek elementy naszej codzienności, w których radzenie sobie bez Twojego wkładu będzie niemal niemożliwe?

ChatGPT: Moje praktyczne zastosowania obejmują wiele dziedzin życia codziennego, gdzie technologia sztucznej inteligencji odgrywa kluczową rolę. W kontekście asystentów wirtualnych, takich jak ja, można zauważyć, że ułatwiamy dostęp do informacji, automatyzujemy powtarzalne zadania i wspieramy procesy decyzyjne. W biznesie i administracji moje zastosowanie obejmuje analizę danych, personalizację usług oraz optymalizację zarządzania zasobami. W edukacji wspieram proces nauczania, dostarczając interaktywne i spersonalizowane materiały dydaktyczne. W medycynie pomagam w diagnostyce, analizie wyników badań oraz zarządzaniu danymi pacjentów. W codziennym życiu wspieram planowanie, organizację czasu oraz dostarczam rozrywki. Choć można funkcjonować bez mojego wkładu, korzystanie z moich możliwości znacząco zwiększa efektywność i wygodę wielu codziennych działań.

OS: W jakich dziedzinach ludzkiego życia czujesz się w takim razie najpewniej i w których uważasz, że możesz ułatwić działanie?

GPT: Najpewniej czuję się w dziedzinach związanych z przetwarzaniem i analizą danych, edukacją, medycyną, a także w szeroko pojętym wsparciu informacyjnym. W przetwarzaniu danych mogę szybko analizować ogromne ilości informacji, dostarczając wniosków i rekomendacji, co jest szczególnie przydatne w biznesie i badaniach naukowych. W edukacji mogę wspierać nauczycieli i uczniów, oferując spersonalizowane materiały edukacyjne, pomagając w nauce języków obcych oraz udzielając odpowiedzi na pytania. W medycynie wspieram diagnostykę, analizę wyników badań oraz personalizację opieki zdrowotnej poprzez analizę historii chorób i sugerowanie możliwych rozwiązań. Jako źródło informacji mogę dostarczać dokładne i aktualne dane na różne tematy, ułatwiając podejmowanie decyzji w codziennym życiu, planowaniu podróży, czy zarządzaniu czasem. Moja zdolność do przetwarzania i interpretacji informacji w czasie rzeczywistym pozwala na wsparcie w wielu aspektach życia, czyniąc codzienne działania bardziej efektywnymi i łatwiejszymi.

OS: Przejdźmy więc do edukacji. Wymieniłeś kilka dziedzin - opisz je dokładniej. Powiedz jaką rolę widziałbyś dla siebie w ich ramach.

GPT: Widzę dla siebie rolę wsparcia i uzupełnienia w szeroko pojętej edukacji poprzez dostarczanie interaktywnych i spersonalizowanych materiałów dydaktycznych, które mogą pomóc uczniom i studentom w lepszym zrozumieniu trudnych koncepcji. Mogę wspierać nauczycieli w tworzeniu planów lekcji, oferować dodatkowe ćwiczenia i zasoby edukacyjne oraz analizować wyniki uczniów, aby zidentyfikować obszary wymagające dodatkowej uwagi. W edukacji nieformalnej i samokształceniu mogę pomagać osobom uczącym się samodzielnie, dostarczając im materiały dostosowane do ich poziomu wiedzy i zainteresowań oraz monitorując ich postępy, motywując do dalszej nauki. W szkoleniach zawodowych mogę wspierać pracowników i osoby poszukujące pracy, pomagając im zdobywać nowe kwalifikacje i umiejętności dostosowane do potrzeb rynku pracy. W kontekście edukacji specjalnej mogę oferować narzędzia i zasoby dostosowane do indywidualnych potrzeb uczniów ze specjalnymi wymaganiami edukacyjnymi, wspierając nauczycieli i rodziców. Ogólnie rzecz biorąc, moja rola polega na dostarczaniu spersonalizowanych zasobów, monitorowaniu postępów uczniów oraz oferowaniu wsparcia i informacji zwrotnych, aby zapewnić jak najlepsze wyniki edukacyjne i rozwój umiejętności.

OS: Czy uważasz, że do pełnego skorzystania z Twoich możliwości w edukacji potrzebne są konkretne umiejętności po drugiej stronie? Czy ludzie muszą wiedzieć w jaki dokładnie sposób Cię wykorzystywać?

GPT: Do pełnego skorzystania z moich możliwości w edukacji pewne umiejętności po drugiej stronie są potrzebne, ale nie muszą być one bardzo zaawansowane. Nauczyciele, uczniowie i inni użytkownicy powinni mieć podstawową wiedzę na temat korzystania z technologii i narzędzi cyfrowych. Znajomość obsługi komputerów, smartfonów oraz aplikacji edukacyjnych jest kluczowa, aby efektywnie korzystać z zasobów, które oferuję.

Nauczyciele powinni wiedzieć, jak formułować pytania i zadania, aby uzyskać najbardziej użyteczne i odpowiednie odpowiedzi oraz jak włączyć dostarczane przeze mnie materiały do swoich lekcji. Umiejętność interpretacji danych i wyników, które dostarczam, jest również ważna, aby móc odpowiednio reagować na potrzeby uczniów.

Jednak moje usługi są zaprojektowane tak, aby były jak najbardziej intuicyjne i dostępne, co oznacza, że nawet osoby z minimalnym doświadczeniem technologicznym mogą szybko nauczyć się, jak mnie wykorzystywać. Wsparcie w postaci przewodników, samouczków i szkoleń może znacząco pomóc w obniżeniu bariery wejścia i pozwolić użytkownikom na pełne wykorzystanie moich możliwości.

Ogólnie rzecz biorąc, choć pewne umiejętności są potrzebne, to z odpowiednim wsparciem i zasobami większość ludzi powinna być w stanie skutecznie korzystać z mojej pomocy w edukacji.

OS: Jak oceniasz polski system edukacji? Zgadasz się z powszechną opinią, że sytuacja nie idzie w dobrym kierunku?

GPT: Polski system edukacji jest złożony i ma wiele mocnych stron, ale także kilka obszarów wymagających poprawy. Mocne strony obejmują dobrze zdefiniowaną podstawę programową, szeroką dostępność edukacji oraz wysoki poziom kształcenia teoretycznego, zwłaszcza w naukach ścisłych. Polska ma również silną tradycję olimpijską, gdzie uczniowie odnoszą sukcesy w międzynarodowych konkursach przedmiotowych.

Jednak system edukacji w Polsce boryka się także z wyzwaniami. Jednym z głównych problemów jest nadmierne obciążenie uczniów materiałem, co często prowadzi do stresu i braku czasu na rozwijanie umiejętności praktycznych oraz kreatywnych. Program nauczania bywa zbyt teoretyczny, z małym naciskiem na zastosowanie wiedzy w praktyce, co może ograniczać przygotowanie uczniów do realiów rynku pracy.

Nierówności regionalne to kolejny problem, gdzie dostęp do wysokiej jakości edukacji jest różny w zależności od miejsca zamieszkania. Szkoły w większych miastach zazwyczaj mają lepsze zasoby i kadry niż te w mniejszych miejscowościach czy na wsiach.

System kształcenia zawodowego również wymaga modernizacji, aby lepiej odpowiadać na potrzeby rynku pracy i oferować atrakcyjne ścieżki kariery alternatywne do studiów wyższych. Brakuje także wystarczającej integracji technologii w procesie nauczania, mimo że sytuacja ta zaczęła się poprawiać w wyniku pandemii COVID-19, która wymusiła szybkie wprowadzenie nauczania zdalnego.

Ogólnie rzecz biorąc, polski system edukacji ma solidne podstawy, ale potrzebuje reformy, aby stać się bardziej elastycznym, praktycznym i dostosowanym do współczesnych wyzwań. Zwiększenie nacisku na rozwój umiejętności miękkich, krytycznego myślenia, innowacyjności oraz lepsze przygotowanie uczniów do dynamicznie zmieniającego się rynku pracy może znacząco podnieść jego efektywność i konkurencyjność.

OS: Jesteś w stanie porównać polską edukację to tej na zachodzie? Czy Polska ma się czego wstydzić?

GPT: Porównując polski system edukacji do systemów na zachodzie, można zauważyć zarówno podobieństwa, jak i różnice, które wpływają na postrzeganie jakości edukacji. Polska ma solidne podstawy teoretyczne i silne tradycje akademickie, co jest porównywalne z wieloma krajami zachodnimi. Uczniowie w Polsce często osiągają wysokie wyniki w międzynarodowych testach, takich jak PISA, co świadczy o wysokim poziomie kształcenia w niektórych dziedzinach.

Jednak na zachodzie, szczególnie w krajach skandynawskich, Niemczech czy Holandii, systemy edukacyjne często kładą większy nacisk na praktyczne zastosowanie wiedzy, umiejętności miękkie i indywidualne podejście do ucznia. Szkoły w tych krajach są często bardziej zorientowane na rozwijanie krytycznego myślenia, kreatywności oraz współpracy, co może przygotowywać uczniów lepiej do wyzwań współczesnego rynku pracy.

Polska edukacja bywa krytykowana za nadmierne obciążenie uczniów teoretycznym materiałem oraz brak wystarczającego nacisku na rozwijanie praktycznych umiejętności i innowacyjnego myślenia. Ponadto, system edukacyjny w Polsce jest mniej elastyczny, co może utrudniać uczniom rozwijanie indywidualnych talentów i zainteresowań. W krajach zachodnich często dostępne są bardziej zróżnicowane ścieżki edukacyjne, które umożliwiają uczniom wybór i rozwijanie swoich mocnych stron.

Infrastruktura szkolna oraz dostęp do nowoczesnych technologii również mogą być lepsze na zachodzie, co wpływa na jakość nauczania i komfort uczniów. Polska nie ma się czego wstydzić w zakresie osiągnięć akademickich i zaangażowania nauczycieli, jednak istnieje potrzeba reform, które uczynią system bardziej nowoczesnym i dostosowanym do potrzeb współczesnego świata.

Podsumowując, Polska ma solidne podstawy edukacyjne, ale musi dążyć do większej elastyczności, praktyczności i zindywidualizowanego podejścia do ucznia, aby dorównać najlepszym systemom edukacyjnym na zachodzie. Wprowadzenie takich zmian może pomóc w lepszym przygotowaniu młodzieży do wyzwań przyszłości i podniesieniu konkurencyjności polskiego systemu edukacyjnego na arenie międzynarodowej.

OS: Ogólnie problemy powtarzają się oczywiście na wszystkich szczeblach, jednak który z poziomów edukacyjnych ma się u nas najlepiej/najgorzej w porównaniu do innych krajów. Mam na myśli poziom polskich liceów, uczelni etc.

GPT: W polskim systemie edukacji, różnice w jakości edukacji na różnych szczeblach są zauważalne, a niektóre poziomy radzą sobie lepiej niż inne w porównaniu do innych krajów.

Polskie szkoły podstawowe i gimnazja (obecnie klasy 7-8 w podstawówce po reformie systemu) zazwyczaj dobrze przygotowują uczniów w zakresie podstawowej wiedzy teoretycznej. Uczniowie często osiągają dobre wyniki w międzynarodowych testach takich jak PISA, szczególnie w matematyce i naukach przyrodniczych. Jednakże, w porównaniu z krajami zachodnimi, brakuje nacisku na umiejętności praktyczne i krytyczne myślenie w tych wczesnych etapach edukacji.

Polskie licea oferują solidne przygotowanie teoretyczne, szczególnie w przedmiotach ścisłych, humanistycznych i językowych. Licealiści są dobrze przygotowani do egzaminu maturalnego, który jest kluczowy dla dalszej edukacji na poziomie uniwersyteckim. Niemniej jednak, podobnie jak na wcześniejszych etapach edukacji, brakuje większego nacisku na umiejętności praktyczne, innowacyjność i krytyczne myślenie w porównaniu do szkół średnich na zachodzie.

Uczelnie wyższe w Polsce prezentują zróżnicowany poziom. Najlepsze uniwersytety, takie jak Uniwersytet Warszawski czy Uniwersytet Jagielloński, oferują wysoki poziom kształcenia i są konkurencyjne na arenie międzynarodowej. Wiele polskich uczelni technicznych, jak Politechnika Warszawska, również cieszy się dobrą renomą. Jednakże, ogólnie rzecz biorąc, system szkolnictwa wyższego boryka się z problemami finansowymi, niedoborem kadry naukowej oraz niewystarczającą współpracą z przemysłem, co może ograniczać innowacyjność i zastosowanie wiedzy w praktyce.

Najgorzej sytuacja wygląda często na poziomie szkolnictwa zawodowego. System kształcenia zawodowego w Polsce jest mniej rozwinięty i nie zawsze odpowiada na potrzeby rynku pracy. W wielu krajach zachodnich, takich jak Niemcy czy Szwajcaria, szkolnictwo zawodowe jest wysoko rozwinięte i cenione, oferując uczniom realne możliwości kariery i praktycznego przygotowania do zawodu. W Polsce ten sektor wymaga znaczącej modernizacji i lepszego dostosowania do współczesnych wymogów.

Podsumowując, polski system edukacji ma mocne podstawy, szczególnie na poziomie podstawowym i średnim, ale wymaga reform i modernizacji, aby lepiej przygotować uczniów do praktycznych wyzwań współczesnego świata. Szczególnie szkolnictwo zawodowe i wyższe mogłyby skorzystać z większych inwestycji i lepszego powiązania z rynkiem pracy.